Pod wpływem chrześcijańskich rodziców, w młodym już wieku zaczął się interesować religią. Wówczas należał on do kościoła kongregacjonalistów, gdzie był bardzo czynnym w miejscowej pracy misyjnej.

    Nauka o wiecznych mękach dla całego rodzaju ludzkiego, z wyjątkiem małej liczby świętych tak stała się dla niego obrzydłą, że już w 17 roku życia stał się niedowiarkiem. Między innymi powiedział: "Jeżeli Bóg używa Swej władzy, by stworzyć człowieka, o którym wiedział iż zgrzeszy i przeznaczył go, aby był wiecznie męczonym, taki Bóg nie może być mądrym, sprawiedliwym, ani miłującym. Jego zasady byłyby niższe od ludzkich".

    On jednak nie przestał wierzyć w istnienie Boga, lecz nie chciał się zgodzić i przyjąć pospolicie uznawanych nauk o Boskim objawieniu Samego Siebie ludziom. Wtedy skierował swoja uwagę ku naukom pogańskim, lecz żadna z nich nie mogła go zadowolić.

Jego nauki

    Z natury był pobożnym człowiekiem, więc pragnął służyć i czcić prawdziwego Boga. Zastanawiając się nad różnymi wyznaniami chrześcijańskimi zauważył, że wszystkie opierają swoje wierzenia na Piśmie Św., a jednak nie mogą się między sobą pogodzić, więc możliwe że ono jest mylnie tłumaczone i być może Pismo Św. nie uczy o tych strasznych, wiecznych mękach. Powróciwszy do Pisma Św. postanowił starannie i systematycznie badać je bez pomocy i odwoływania się do ludzkich wierzeń.

    Wynikiem tego poszukiwania było, że całe swoje życie poświęcił nauce Pisma Św. Pisał i wydawał religijne książki i pisma, wygłaszał mowy, obwołując poselstwo o Królestwie Chrystusowym.

    Był on największym nauczycielem od czasu św. Pawła, więcej zdziałał by utwierdzić wiarę ludzi w Pismo Św. niż jakiś inny człowiek naszych czasów. Nie był on założycielem religii i nie rościł sobie do tego pretensji lecz ożywił wielkie prawdy głoszone przez Jezusa i apostołów i obrócił światło XX wieku na te nauki.

    Nie przypisywał sobie specjalnego prawa od Boga, lecz twierdził, że nadszedł czas właściwy od Boga postanowiony, aby Pismo Św. było zrozumiane i że będąc zupełnie poświęconym Bogu i Jego Służbie, było mu dozwolone zrozumieć Pismo Św. oddać się zupełnie Bogu, rozwinąć w sobie owoce ducha św., by obietnice Pańskie należały do niego, jako napisano: "Albowiem, gdy to będzie przy was, a obficie będzie, nie próżnymi, ani nie pożytecznymi wystaw was w znajomości Pana naszego Jezusa Chrystusa" - 2 Piotr 1:8.

Uczył jasno, potwierdzając cytatami z Pisma Św. wszystkie swoje wywody:

- że człowiek nie posiada w sobie duszy nieśmiertelnej, lecz,

- że człowiek jest duszą, że zapłatą za grzech jest śmierć, i nie wieczne męki,

- że śmierć przyszła na człowieka, jako słuszna kara za przestąpienie prawa Bożego,

- że śmierć znaczy niebyt,

- że Bóg w dobroci Swojej przygotował dla człowieka odkupienie, przez które człowiek może być uwolniony z niewoli grzechu i śmierci,

- że Umiłowany Syn Boży, Jezus stał się człowiekiem, rósł do pełnoletności, a następ nie skazany na śmierć, jako człowiek został wzbudzony od umarłych jako istota duchowa, posiadająca Boską naturę;

- że przez Swoją Śmierć Chrystus Jezus dał okup na wyswobodzenie i przywrócenie człowieka do pierwotnego stanu;

- że Jezus Chrystus z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował,

- że każdy człowiek musi mieć w czasie właściwym szansę otrzymania żywota, i dlatego będzie zmartwychwstanie umarłych;

- że Jezus Chrystus wstąpił do nieba i że przyjdzie na ziemię powtórnie;

- że okres czasu między pierwszym, a wtórym przyjściem Chrystusa jest poświęcony na wybór członków Ciała Chrystusowego spośród ludzi;

- że wymagania wyboru na tak wysokie stanowisko to: wiara w przelaną krew Jezusa, jako cenę okupu, zupełne ofiarowanie się na wypełnianie woli Bożej i wierne trwanie w pełnieniu woli ojcowskiej, aż do śmierci;

- że wszyscy tacy poświęceni i spłodzeni z ducha św., którzy stali się zwycięzcami mieć będą udział w pierwszym zmartwychwstaniu, zostaną wywyższeni w Królestwie Niebieskim, stając się uczestnikami z Chrystusem Jezusem w Jego tysiącletnim panowaniu i w błogosławieniu wszystkich rodzajów ziemi;

- że w ciągu tysiącletniego panowania Chrystusa wszyscy umarli zostaną wzbudzeni z grobów, którym będzie dana rzetelna i bezstronna próba życia lub śmierci,

- że pod tym panowaniem, dobrowolni grzesznicy zostaną na zawsze wytraceni, zaś posłuszni i poddani sprawiedliwym rządom Chrystusa będą przywróceni do ludzkiej doskonałości ciała, umysłu i charakteru,

- że w ciągu tysiącletniego panowania, ziemia zostanie doprowadzona do stanu doskonałości na podobieństwo raju, odpowiedniego dla doskonałego człowieka;

- że człowiek będzie mieszkał na ziemi przez wieki wieczne.

Jego praca

   Kaznodzieja Russell widząc, że Pan Bóg posiada tak cudowny plan, by błogosławić rodzaj ludzki, poświęcił swoje siły i umysł, by dać światu te wielkie prawdy.

    On nigdy nie miał urlopu; pracował ustawicznie aż do końca swego życia. Podobnie jak inni chrześcijanie, spodziewał się wtórego przyjścia Chrystusa. Między rokiem 1872 a 1876, odkrył w Piśmie Św. iż ono jasno uczy że Chrystus nie miał powrócić w ciele, jako człowiek, lecz jako duch niewidzialny dla ludzi i że Jego obecność miała mieć miejsce w r. 1874.

    To było przyczyną wydania broszury: "Cel i sposób powrotu naszego Pana", która miała bardzo wielką poczytność. Wielu badaczy Pisma Św. w USA i w Kanadzie odpowiedziało na otrzymaną informację z tej książki, a z tego powodu korespondencja stała się olbrzymią.

    Pojmując potrzebę rozjaśnienia Prawdy tym, którzy zaczęli się interesować, postanowił w r. 1879 wydawać pismo. pt. "The Watch Tower and Herald of Christ Presence", którego też do końca swego życia był wyłącznym redaktorem. Pismo to wychodziło co dwa tygodnie; nigdy nie umieszczało ogłoszeń, lecz było poświęcone wyłącznie sprawom religijnym.

    Między mówiącymi po angielsku, w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie i w Anglii rozchodziło się jego dwutygodniowe wydanie w 45.000 egz. Było także wydawane i jest obecnie w językach polskim, niemieckim, francuskim, szwedzkim, i duńsko-norweskim, obejmujących wielką liczbę prenumeratorów.

    Był on prezydentem Stowarzyszenia Watch Tower Bibie and Tract Society od jego założenia w 1884 r, aż do śmierci. Był także prezydentem Peoples Pulpit Association, stowarzyszenie to zostało założone w 1909 r. oraz International Bibie Students Association w Londynie w 1913 r. Dwa ostatnie stowarzyszenia zostały przyłączone do Watch Tower Bibie and Tract Society. Przez te religijne stowarzyszenia jak również słowem głosił Ewangelię Królestwa Chrystusowego.

    Był autorem pism, które były wydane między rokiem 1881 a 1914, które osiągnęły wysoki nakład:

   Autor broszur: "Co mówi Pismo Św. o spirytyzmie", "Stara teologia", jak również: "FotoDrama Stworzenia", którą obejrzało do czasu jego śmierci więcej niż 9 mil. osób. On także napisał i wydał "Objaśnienia do FotoDramy Stworzenia", które ma bardzo duże zainteresowanie.

    Jego pisma przetłumaczono na 35 różnych języków. Jednocześnie był pastorem więcej niż 1200 zgromadzeń Badaczy Pisma Św. w różnych częściach świata, które odwiedzał i nauczał tak często jak tylko mógł.

    Zorganizował i prowadził biuro wykładów, które stale dawało zajęcie 70 mówcom, którzy podróżowali i wykładali Pismo Św.

    Prowadził pomocnicze biuro, składające się z 700 mówców, którzy część swego czasu poświęcali na głoszenie Ewangelii.

    Do miesięcznika "Bibie Student Monthly" wszystkie artykuły pisał sam - ich roczny nakład wynosił ok. 50 min egz.

   Jego tygodniowe Dzieła były prowadzone przez Stowarzyszenie Prasy. Więcej niż 2000 gazet o łącznym nakładzie ok. 15 min egz. publikowało jego Dzieła. Wszystkich gazet, które drukowały jego Dzieła było więcej niż 4000.

    "The Continent", pismo które często występowało przeciwko br. Russellowi, pewnego razu podało taką o nim notatkę:

"Jego pisma mają większą poczytność w gazetach każdego tygodnia niż jakiegokolwiek człowieka żyjącego na ziemi; bez wątpienia większą niż wszystkie razem złożone pisma wszystkich księży i kaznodziei w całej północnej Ameryce, nawet większą niż pisma Artura Brisbane, Normana Hapgood, George'a Horace, Lorimera dr Frank Crane'a, Frederica Haskinsa i tuzina innych znanych, jako najlepszych redaktorów".

Praca żniwiarska

   Brat Russell trzymał się ściśle nauki Pisma Św. On wierzył i nauczał, iż żyjemy w czasie obecności Chrystusa i że obecność Pana datuje się od r. 1874; i że od tamtego czasu żyjemy w "czasie ostatecznym" (C.T. Russell wierzył, że w czasie końca żyjemy od 1799 roku - zobacz III tom Wykładów Pisma Świętego - przyp. autora serwisu) w "końcu wieku", w ciągu którego to czasu Pan prowadzi Swoje wielkie dzieło żniwa i że według wyrażenia Samego Pana, żniwo jest rozłączeniem prawdziwych chrześcijan nazwanych "pszenicą" od chrześcijan, którzy tylko noszą to imię, a nazwanych "kąkolem", jest także czasem zbierania prawdziwych świętych do Królestwa.

    Godne uwagi jest to, co Pan Jezus powiedział: "Któryż jest sługa wierny i roztropny, którego postanowił Pan Jego nad czeladzią Swoją, aby im dawał pokarm na czas słuszny? Błogosławiony on sługa, którego by przyszedłszy Pan Jego znalazł tak czyniącego; zaprawdę powiadam wam, że go nad wszystkimi dobrami postanowi".

    Tysiące czytelników pastora Russella wierzy, iż on to wypełnił urząd "wiernego sługi" i że jego wielka praca była oddaną domownikom wiary, jako pokarm we właściwym czasie. Jego skromność i pokora nie dozwalały mu otwarcie przyswajać sobie tego tytułu, lecz w prywatnej rozmowie przyznawał się do tego.

Więcej szczegółowy opis o jego pracy znajduje się w Strażnicy z l czerwca 1916 r.

   W 1910 r. Pastor Russell zwiedził Rosję i Palestynę, gdzie wygłaszał mowy do tysięcy prawowiernych Żydów na temat ich powrotu do Palestyny. W 1911 r. był jednym z członków komitetu składającego się z 7 osób, które wyjechały w podróż dookoła ziemi, w celu zbadania warunków pracy misyjnej w Japonii, w Chinach, Korei i Indii. Przy tej sposobności ponownie odwiedził Żydów w Palestynie i w Galicji, tłumacząc im, że proroctwa uczą, iż wkrótce Żydzi osiedlą się w Palestynie.

    Po powrocie do Ameryki Żydzi uczynili mu wielką owację w New Yorku w Hippodromie. Jego przemówienie z tej okazji było opublikowane przez hebrajskie gazety tak w Ameryce jak i w Europie.

    W ciągu 42 letniej pracy pastor Russell nigdy pośrednio lub bezpośrednio nie prosił o pieniądze. Na żadnym z jego, lub współpracowników zebrań, nie były zbierane składki.

    Wierzył, że Pan zawsze zaopatrzy w potrzebne pieniądze do prowadzenia Jego dzieła, że dzieło, które prowadził, było dziełem Bożym a nie ludzkim. To, że dobrowolne składki były czynione przez wiele osób po całym świecie, dowodzi, że jego przekonanie było prawdziwym.

    On sam poświęcił osobisty majątek na sprawę której oddał swoje życie. Otrzymywał z Towarzystwa na swoje osobiste wydatki 11 dolarów na miesiąc. Umarł nie zostawiwszy żadnych posiadłości. Tym samym dokonał wyboru najbardziej znakomitego zajęcia. Był miłowanym przez tych, którzy znali jego pracę i poświęcenie.

Watch Tower listopad-grudzień 1926 r.

---

Archiwalne chwile zarejestrowane kamerą - fragmenty z wykładów:

1. Czytanie i Studiowanie Biblii (2:06 minuty)

  [1,3 MB]

2. Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa (1:13 minuty)

[0,8 MB]

3. Fotodrama Stworzenia (2:40 minuty)

[1,7 MB]