<< Wstecz |
Wybrano: R-2075 a, z 1896 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Interesujące pytania
Pytanie:
Proszę powiedzieć, czy uważasz za typiczne siedem lat dostatku i siedem lat głodu
z czasów Józefa oraz ich znaczenie w stosunku do wydarzeń z następnych kilku
lat. Pewne fragmenty Pisma Świętego wydają się wskazywać, że przed wybuchem
gniewu Bożego nastąpi okres dostatku.
Odpowiedź:
Skłaniamy się do poglądu, że siedem lat dostatku i siedem lat głodu to lata
typiczne. Nie wydaje się nam jednak (jak sugeruje pytający), by antytyp był
taki jak typ. Skłaniamy się raczej do poglądu, że siedem lat dostatku
przedstawia łaskę i szczodrość Boga w Chrystusie nagromadzoną w obecnym czasie,
a siedem lat głodu przedstawia Wiek Tysiąclecia, w którym świat (prawdopodobnie
większość) odczuje głód sprawiedliwości i nie znajdzie żadnej innej oprócz tej,
którą posiada antytyp Józefa (Chrystus) i którą rozporządza w imieniu Wielkiego
Króla.
Sprzedawanie przez Egipcjan swoich towarów i siebie samych królowi przez
Józefa w celu otrzymania żywności rozumielibyśmy jako poświęcenie przez wspomnianą
wyżej większość ludzkości samych siebie i wszystkiego, co posiadają Chrystusowi,
jeśli będą chcieli otrzymać chleb życia wiecznego. Zobacz 1 Moj. 41:54-56;
47:13-25.
Pytanie:
Czy niebo jest miejscem, czy stanem? Jeśli miejscem, gdzie ono jest?
Odpowiedź:
Chociaż prawdą jest, że istoty mogą znajdować się w niebiańskim stanie, to jest
duchowym i niewidzialnym dla ludzkiego wzroku, a jednak być blisko nas, którzy
jesteśmy w ciele, i chociaż wierzymy, że w takim stanie Nasz Pan, istota
duchowa, niebiańska, jest teraz obecny, nie możemy się zgodzić z poglądem, że niebo
jest jedynie stanem, musi ono być również miejscem, tak samo jak ziemia jest
miejscem. Najrozsądniejsza sugestia, jaką znamy na ten temat, jest podana w serii
BRZASK TYSIĄCLECIA, tom III, s. 327,
a mianowicie, że niebo znajduje się w pobliżu lub w
skupisku gwiazd zwanym Plejadami.
Jako dowód na to, że niebo jest miejscem, i to znacznie oddalonym od
ziemi, a dotarcie tam i z powrotem wymaga czasu, zauważmy, że Nasz Pan
powiedział, że „odejdzie” i „powróci”. Nie mogłoby to być prawdą, gdyby pójście
do nieba oznaczało jedynie zmianę warunków z ludzkich na duchowe, ponieważ on
nigdy nie powróci do warunków ludzkich. Przyjął postać sługi i został uczyniony
mało mniejszym od aniołów, aby cierpieć śmierć, i aby przez łaskę Bożą zakosztować
śmierci za każdego człowieka (Żyd. 2:9). On dokonał już tego dzieła i nie
potrzebuje ciała niższej natury i został uwielbiony oraz jest dokładnym odbiciem
osoby Ojca.
Nasz Pan mówi też w przypowieści, że człowiek szlachetnego rodu odjechał
do dalekiego kraju (Łuk. 19:12).
Mamy również podaną informację, że Duch Święty nie został jeszcze dany,
ponieważ Jezus jeszcze nie został uwielbiony (Jan 7:39), co wskazuje, że gdy
tylko Jezus miał być uwielbiony Duh Święty miał zostać zesłany oczekującemu
Kościołowi. Wiemy zaś, że od czasu, gdy nasz Pan wstąpił do nieba, do zstąpienia
ducha świętego upłynęło dziesięć dni.
W.T. R-2075a-1896r