<< Wstecz |
Wybrano: R-5713 a, z 1915 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Poświęcenie Świątyni
1 Król. 8:22-30
CO PRZEDSTAWIAŁA ŚWIĄTYNIA –
PODWÓJNE ANTYTYPY – ICH POŚWIĘCENIE – MODLITWA KRÓLA SALOMONA – CHARAKTER BOGA
– JEGO MIEJSCE ZAMIESZKANIA – MIEJSCE W NIEBIE – „CHWAŁA PAŃSKA WYPEŁNIŁA
ŚWIĄTYNIĘ” – JEJ ANTYTYP.
"Mój dom będzie zwany domem modlitwy dla wszystkich
ludów.” – Iz. 56:7
Owładnięty czcią dla Pana, pełen
gorliwości dla Niego, doceniający w pełni Boską obietnicę, że następca Króla
Dawida powinien zbudować Dom dla Pana, Świątynię, na wzniesienie której Dawid
przez lata gromadził pieniądze i rzeczy wartościowe, Król Salomon w pełni
poświęca swoją uwagę tej sprawie. W czwartym roku swojego panowania,
przygotowania do rozpoczęcia budowy świątyni były zakończone i konstrukcja
świątyni rozpoczęta; wydarzenia przedstawione w tym studium miały miejsce
siedem i pół lat później – kiedy Świątynia była gotowa na poświęcenie. Może
jest to dziwne, ale była poświęcona miesiąc wcześniej niż prace nad nią zostały
w pełni zakończone. Niewątpliwie ma to symboliczne znaczenie, które być może
kiedyś w przyszłości przyjdzie nam zrozumieć.
Zbudowana z białego marmuru,
Świątynia musiała być imponującą strukturą choć nie zbyt wysoką. Miała tylko
jeden poziom, niemniej jej usytuowanie na szczycie góry z pewnością nadawało
jej imponujący wygląd, z lśniącymi białością murami, które górowały nad całą
okolicą. My jesteśmy zainteresowani Świątynią Salomona bardziej niż innymi
budynkami ponieważ jest ona typem, a nie tylko budowlą. Zauważmy odnośniki
Apostoła względem Świątyni i jego oświadczenie, że antytyp na świątynię może
być odnaleziony w świętym ludzie Bożym – Kościele. Czytamy "Czy nie
wiecie, ze Świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?” "Myśmy
bowiem Świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się
przechadzał pośród nich, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.” –1 Kor.
3:16; 2 Kor. 6:16
PRZYGOTOWANIE ŻYWYCH KAMIENI
W obrazie, na który Apostoł zwraca
naszą uwagę, Kościół jest przedstawiony przez Namiot Zgromadzenia raczej niż
przez Świątynię. Ponieważ Bóg był z Dziećmi Izraela od czasu kiedy zawarli z
Nim przymierze aż do czasu kiedy Świątynia została poświęcona przez Salomona,
Bóg wskazywał na swoją obecność przez manifestacje Światła Szekina w Miejscu
Najświętszym Przybytku. Podobnie sprawy mają się obecnie z nami Chrześcijanami:
jak tylko stajemy się synami Bożymi – od momentu naszego oddania się na służbę,
usprawiedliwienia, poświęcenia i spłodzenia z Ducha Świętego – nasze ciała
stają się świątyniami, lub też tymczasowym miejscem zamieszkania dla Bożego
Ducha Świętego. Obecność Jego Ducha objawia się w nas początkowo przez
spłodzenie, które otrzymujemy jako początek naszego nowego życia jako Nowe
Stworzenia w Chrystusie Jezusie; i to światło lub też święte oświecenie
rozprzestrzenia się w nas wypełniając nas światłem znajomości łaski Bożej w
coraz większym stopniu. Namiot Zgromadzenia w pewnym znaczeniu tego słowa, to
była świątynia – w tym znaczeniu, że gdziekolwiek jest Bóg to to miejsce
nazywać się będzie świątynią, miejscem świętym. Ale, jak już było zasugerowane,
lepiej jeżeli będziemy uważać nasze śmiertelne ciała jako przybytki Boże, jego
tymczasowe miejsce zamieszkania. W pełniejszym znaczeniu będziemy musieli
przejść bardzo dużą zmianę. Święci Pańscy będą przemienieni przez moc Pierwszego
Zmartwychwstania z postaci cielesnej w duchowna i przez to będą bardziej
odpowiednio reprezentowani przez piękną świątynię zbudowaną przez Salomona.
Jeszcze piękniejsza myśl podaje nam
święty apostoł Piotr. Mówi nam, że poszczególni członkowie Kościoła Chrystusowego
– święci – są kamieniami żywymi, które przechodzą proces obróbki i wygładzania,
aby być gotowymi do wielkiego zjednoczenia wszystkich tych kamieni w jedną,
wielką i wspaniałą Świątynię Bożą, co stanie się poza zasłoną. (1 Piotra 2:5,9)
Ci, którzy nie poddadzą się owej obróbce i wygładzaniu będą odrzuceni jako nie
nadający się do tak wspaniałej Świątyni.
Połączenie tych wszystkich żywych
kamieni poza zasłoną nastąpi przez moc zmartwychwstania, jak jest to pięknie
zilustrowane przez wzniesienie Świątyni Salomona, o której czytamy, że
wszystkie jej kamienie zanim zostały połączone w końcowej konstrukcji świątyni
były najpierw przygotowane w kamieniołomie tak dokładnie, ze miały doskonały
kształt i były naznaczone, gdzie mają zostać umieszczone, tak że przy budowie
świątyni nie było nawet słychać ani stuku młotka ani nie było potrzeby na
doszlifowywanie kamieni ani na żaden inny wysiłek przy dopasowywaniu kamieni.
Tak jak apostoł Paweł mówi, że Kościół jest dziełem Bożym. (Efez 2:10)
I całe Jego dzieło będzie tak
doskonale doprowadzone do końca, że nie będzie potrzeby na poprawki lub zmiany
poza zasłoną.
To ten właśnie pogląd jest
szczególnie ciekawy i pożyteczny dla ludu Pańskiego. Ci bowiem, którzy zdadzą
sobie sprawę, że zostali powołani do Wysokiego Powołania, do członkostwa w
Świątyni, w pełni docenia konieczność prób i doświadczeń życiowych, które
ukształtują ich charakter, przygotowując w pełni do łaski Niebiańskiej,
uprzywilejowania i nieśmiertelności. To są te "wszystkie rzeczy”, które działają
wspólnie dla dobra tych, którzy umiłowali Boga – przygotowując ich na przyszłe
błogosławieństwa duchowe i na przyszłą służbę. (Rzym 8:28)
DZIEŁO UWIELBIONEGO KOŚCIOŁA
Kiedy myślimy o Kościele jako o
Świątyni w trakcie budowy, przychodzi nam na myśl, że jest jeszcze część pracy
do ukończenia. W jakim celu mielibyśmy budować Świątynię, jeżeli nie mielibyśmy
z niej korzystać? Popełniliśmy kilka poważnych błędów w przeszłości: na
przykład, uważając, że zbawienie będzie tylko dla Kościoła, a reszta świata będzie
przeznaczona na zgubę; i inna myśl, że przy Wtórym Przyjściu Chrystusa, świat
zostanie spalony, a Plan Boży zakończony. Przy takich poglądach, budowa
Kościoła jako wielkiej Świątyni wydawałaby się stratą czasu, gdyż nie byłoby
nikogo kto mógłby być przez nią błogosławiony.
Jakkolwiek w miarę jak oczy naszego
zrozumienia otwierają się, widzimy coraz wyraźniej piękno Planu Bożego i
ułożenie wszelkich rzeczy. Wtóre Przyjście Chrystusa nie tylko nie będzie
końcem Planu Bożego, wręcz przeciwnie, zaledwie jego początkiem, zwłaszcza
jeśli chodzi o świat. Kościół, w jednej z figur, będzie Królewskim Kapłaństwem,
które będzie błogosławieństwem dla wszystkich narodów świata. (Gal 3:29)
W innej figurze, Kościół będzie
wielką Świątynią, przez którą cały świat będzie mógł przyjść do Boga i powrócić
do harmonii z nim.
Stąd też, ów święty Kościół lub
Świątynia, będzie domem modlitwy dla wszystkich ludów i narodów – nie w tym
znaczeniu, aby te narody modliły się do budynku, lecz będą one miały dostęp do
Boga przez Kościół, w którym obecność Pańska będzie objawiona a jego łaska
dostępna dla wszystkich.
Z tego punktu widzenia, Świątynia ze
swoją chwałą Szekina reprezentowała Kościół w chwale przyszłości, w połączeniu
z Chrystusem; a Bóg zamieszka i będzie działał poprzez swój święty Kościół, aby
błogosławić światu, który jest reprezentowany przez tych wszystkich którzy
przyjdą do Jego Świętego Domu, aby oddać mu chwałę.
POŚWIĘCENIE ŚWIĄTYNI BOŻEJ
Jest ważna myśl, która często jest
pomijana jeśli chodzi o poświęcenie. Namiot Zgromadzenia musiał być najpierw
poświęcony specjalnie dla Boga zanim On mógł go uznać i przyjąć za swój dom.
Podobnie jest z całym ludem Bożym, muszą oni oficjalnie poświęcić siebie Bogu i
Jego służbie zanim zostaną przez Niego uznani i napełnieni Jego Duchem. Nie
jest wystarczającym, aby tylko wiedzieli o Bogu i Panu Jezusie Chrystusie i aby
byli przekonani o tych rzeczach, ani też nie jest wystarczającym, aby wiedzieli
o wspaniałych rzeczach obiecanych w wiekach przyszłych tak jak zostały one nam
objawione przez słowo Boże. Jest koniecznym, aby poświęcili się Bogu, w pełni
poddając swoją wolę Jemu po to, aby On mógł ich wypełnić swoim Duchem Świętym i
aby przyjmując ich ofiarę ustanowił ich swoim przybytkiem.
Kiedy Świątynia było gotowa do
poświęcenia, Salomon zadedykował ją Bogu z modlitwą, która stanowi podstawę
dzisiejszego studium – modlitwa piękna w swojej prostocie i wskazująca na
zrozumienie przez Salomona wielkiej prawdy, ze Bóg jest Bogiem osobistym, który
nie mieszka wszędzie, lecz w Niebie. Wskazuje ona na to, ze Król w pełni
rozumiał, ze Świątynią którą zbudował, podobnie jak Namiot Zgromadzenia
wcześniej, jedynie reprezentuje moc Bożą i łaskę pomiędzy Jego ludem. Obecność
Świątyni wskazywała, że istnieją grzesznicy, którzy muszą być usprawiedliwieni
w owej Świątyni, i że łaska i przebaczenie będą im potrzebne, a zanoszenie
modlitw do Pana jest jak najbardziej odpowiednie. "Ty racz wysłuchać w
Niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, i odpuść.'
W czasie Tysiąclecia cały świat
będzie miał sposobność zbliżyć się do Boga poprzez Jego wspaniałą Świątynię,
której głównym kamieniem węgielnym jest sam Jezus, a Kościół kamieniami żywymi
pod Jego kierownictwem. A Bóg wysłucha modlitw, które zostały do Niego
zaniesione w odpowiedni sposób i wybaczy grzechy ludziom; a jako rezultat
dzieło restytucji posunie się w kierunku wypełnienia się.
Tak jak Salomon poświęcił Świątynię,
tak też Kościół Chrystusowy będzie poświęcony i oddany Ojcu. Wspaniały antytyp
na Salomona, Pan Jezus Chrystus, uczyni to, przedstawiając nas wszystkich jako
Jego członków, jako Świątynię, która jest Jego Ciałem, wskrzeszonym trzeciego
dnia – trzeciego tysiącletniego dnia – od czasu Jego śmierci – świt wielkiego
sabatu. (Jan 2:19-22). Jako wynik tego poświęcenia łaska Pańska wypełni dom.
Fakt, że Świątynia – typ – była wypełniona łaską Pańską zanim została zupełnie
wykończona, wskazywałaby na to, że można również się spodziewać oznak łaski
Pańskiej dla Jego domu – Kościoła, zanim zostanie zupełnie skompletowany. Nie
jest łatwo interpretować proroctwa zanim się wypełnią. Musimy czekać cierpliwie
jakie będzie wypełnienie tego proroctwa.
"Bóg działa w tajemniczy
sposób,
wypełniając swoje cuda.”
W.T.
R-5713 a – 1915 r.