<< Wstecz |
Wybrano: R-5747 a, z 1915 roku. |
Zmień język na
| |
| | |
Jehowa Bóg nasz Jeden jest
"My
mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko" – 1 Kor. 8:6.
Pomimo szeroko akceptowanej doktrynie o Trójcy, my blisko
trzymamy się nauki Pisma Świętego, że jest tylko jeden Bóg. Jezus nazywał Boga
Swoim Ojcem, a o Sobie mówił jako o Synu Bożym. Ojciec jest dawcą życia. Syn
jest potomkiem, czyli tym, który otrzymuje życie od ojca. To rozróżnienie
wskazuje, że ojciec istniał jako pierwszy. To też Jezus mówi o sobie:
"Gdyżem ja od Boga wyszedł i przyszedłem" - Jana 8:42.
W naszych pismach pokazujemy wyraźną naukę Pisma
Świętego, że Jezus w swoim przedludzkim stanie był Logosem, Słowem, Przesłaniem
od Ojca; i że jako taki był On nazwany bogiem (w wersji angielskiej jest tu
użyty rzeczownik a god z przedimkiem
nieokreślonym – przyp. tłum.), ale nie Bogiem – Ojcem. W kwestii tak ważnej jak
równość Ojca i Syna, nie możemy polegać na świadectwach żadnych ludzi, z
wyjątkiem natchnionych pisarzy Pisma Świętego. Nie powinniśmy przyjmować żadnych
opinii oprócz tych z samego Słowa Bożego. Zapytajmy się Jezusa. Jego
odpowiedzią jest: "Ojciec mój większy jest niż Ja"; "Nie mogęć
Ja Sam od Siebie nic czynić; jako słyszę tak sądzę"; "Ojciec Mój,
który Mi je dał, większy jest nad wszystkie"; "Wstępuję do Ojca Mego
i Ojca waszego, do Boga Mego i Boga waszego"; "Toć jest żywot
wieczny, aby Cię poznali Samego prawdziwego Boga i któregoś posłał Jezusa
Chrystusa" - Jana 14:28; 5:30; 10:29; 17:3; 20:17.
W naszych pismach wykazujemy, że Jezus był pierwszym stworzeniem
Bożym, jedyną istotą stworzoną wprost przez Boga Jehowę i że wszystko inne Bóg
stwarzał przez Syna. Stąd czytamy, że
Jezus był "początkiem stworzenia
Bożego"; "pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych"; "Alfa
i Omega, początek i koniec, pierwszy i ostatni" czyli jedyny bezpośrednio stworzony
przez Ojca (Obj. 3:14; 22:13; Kol. 1:15). Apostoł Jan mówi (Jana 1:1-3)
"Na początku [nie początek Jehowy, bo On nie miał początku, ale na
początku świata bądź człowieka] było Słowo [Logos], a ono Słowo było u Boga, a
bogiem było ono Słowo. Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez Niego nic
się nie stało, co się stało". Czy przedmiot ten mógłby być jeszcze
bardziej jasny? Po cóż wprowadzać się w zamieszanie bez potrzeby? Po co walczyć
z tak wyraźnymi świadectwa Słowa Bożego, by podtrzymywać teorię uformowaną w ciemnych
wiekach i nie mającą biblijnego poparcia?
My uczymy, i tak uczy też Pismo Święte, że Pan Jezus
przyszedł z nieba na ziemię; że narodził się z matki dziewicy, że "Ono
Słowo (Logos) stało się ciałem i mieszkało między nami" i że uczniowie Jego
widzieli "chwałę Jego, chwałę jako Jednorodzonego od Ojca pełnego łaski i
prawdy" (Jana 1:14). Jezus nie miał dwóch natur, zmieniwszy wyższą,
duchową naturę, na naturę ludzką. Pismo Święte oświadcza, że będąc bogatym stał
się ubogim, abyśmy ubóstwem Jego ubogaceni byli (2 Kor. 8:9). W miarę jak Jezus
wzrastał do męskiej dojrzałości, wzrastał w łasce u Boga i u ludzi. Był On
doskonały - "święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników"
- Łuk. 5:52; Żyd.7:26.
JEZUS STAŁ SIĘ NOWYM STWORZENIEM
W trzydziestym roku życia doskonały Jezus doszedłszy
do męskiej dojrzałości według Zakonu, poświęcił Swoje życie Bogu, jako wielką
ofiarę za grzech ludzkości, wypełniając Pismo: "Aleś Mi ciało
sposobił", "na ucierpienie śmierci" (Żyd. 10:5;2:9). Tę
poświęconą ofiarę człowieka Jezusa Bóg przyjął i to przyjęcie okazał zaraz przy
Jordanie, gdy pomazał Jezusa Duchem Świętym. Od tego momentu był On dwojaki –
doskonałe ludzkie ciało z nowo spłodzonym umysłem – spłodzony z ducha. Wtedy,
jako Nowe Stworzenie miał zakończyć ofiarę Swojego ciała i nowego umysłu, a
Nowe Stworzenie miało się udoskonalić. Jezus modlił się, aby Ojciec przywrócił
Go do chwały, którą miał u Ojca "pierwej niżeli świat był" (Jana 17:5).
W Swej pokorze Jezus nie prosił o wyższą chwałę. Gdy dokonał Swej ofiary na
Kalwarii, jego nowy umysł, Jego z ducha spłodzona nowa natura, otrzymała przy
zmartwychwstaniu nowe ciało, jakie obiecał Ojciec. "Wsiane w
niesławie", On został "wzbudzony w chwale"; "wsiane w
słabości", został "wzbudzony w mocy"; było wsiane "ciało
cielesne, lecz zostało wzbudzone ciało duchowe" – 1 Kor.15:43,44.
Nasz Pan nie był początkowo stworzony w taki sam
sposób, jak aniołowie, ponieważ był On bezpośrednim
stworzeniem Ojca, podczas gdy aniołowie byli pośrednimi stworzeniami Bożymi, stworzonymi przez Syna. Św. Paweł oświadcza, iż wszystkie rzeczy są z Ojca i
przez Syna (1 Kor. 8:6). Tenże Syn był zaszczyconym wykonawcą całego dzieła
stwarzania.
Nasz Pan Jezus stał się Chrystusem, Pomazańcem, gdy otrzymał
pomazanie Duchem Świętym przy swoim chrzcie. Został On udoskonalony jako
Chrystus przy swym zmartwychwstaniu. On był bogiem (możny), zanim przyszedł na
świat. Był także bogiem od czasu, gdy otrzymał spłodzenie z Ducha Świętego przy
Jordanie. Jest On nadal bogiem siedzącym po prawicy Ojca. Lecz nie jest Bogiem
(w takim znaczeniu jak jest Ojciec), nigdy nim nie był i nigdy nie będzie.
Zauważmy ponownie Jego słowa, które po Swoim zmartwychwstaniu wypowiedział do
Marii Magdaleny: "Wstępuję do Ojca Mego i Ojca waszego, do Boga Mego i Boga
waszego" (Jan 20:17). Posłuchajmy, co mówi Apostoł Paweł: "My mamy
jednego Boga Ojca, z którego wszystko (…) i jednego Pana Jezusa Chrystusa,
przez którego wszystko" (1 Kor. 8:6). Na innym miejscu tenże Apostoł,
mówiąc o Bogu Jehowie, tak się wyraża: "Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa
Chrystusa" i znowu: "Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa" - 2 Kor.
1:3; Ef. 1:3,17.
OGÓLNIE UZNAWANE, LECZ NIEBIBLIJNY POGLĄD
Pan Jezus nie jest drugą osobą w trójcy. Słowo trójca
jest niebiblijne i niebiblijna jest myśl jaką to słowo przedstawia. Św. Paweł
określa tę sprawę wyraźnie w słowach zacytowanych powyżej. Mówi także, iż Jezus
nie pożądał przez "drapiestwo równym być Bogu, ale wyniszczył Samego
siebie" (Fil. 2:6,7). Żadne tłumaczenie (wśród angielskich tłumaczeń,
przyp. tłum) tego fragmentu, z wyjątkiem tłumaczenia Common Version, nie
podsuwa myśli, że Jezus uważał Siebie równym Bogu Ojcu, ale myśl przeciwną
temu. Tłumaczenie Common Version jest wyraźnie złym tłumaczeniem. Argument
Apostoła pokazuje, że Chrystus uniżył sam siebie, a nie że rościł sobie prawo
bycia równym Bogu.
Słowa trójca nie znajdziemy w Biblii. Jedyny tekst,
który wydaje się w pewien sposób sugerować trójcę, uważany jest nawet przez
samych trynitarzy za fałszerstwo, dodane do tekstu w około piątym wieku. Ten
dodatek stanowi część pierwszego listu Jana 5:7,8. Cytujemy cały ten ustęp, a
dodane słowa oznaczone są nawiasami: "Albowiem trzej są, którzy świadczą [na
niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są. A trzej są, którzy
świadczą na ziemi] Duch i woda i krew, a ci trzej ku jednemu są". Porównaj
tłumaczenia Revised Version, Emphatic Diaglott, American Standard Union,
Young’s, etc. Ten fragment
jest uznany za dopisek przez takie wybitne jednostki jak Izaak Newton, Benson,
Adam Clarke, Horne, Griesbach, Tischendorf i Alford.
W pismach naszych objaśniliśmy, że był czas, gdy nasz
Pan Jezus nie istniał a Jehowa był Sam. Jakże inaczej Biblia mogłaby mówić, że
Jezus był "początkiem stworzenia Bożego?" (Obj. 3:14). Co za wartość
miałby język, gdybyśmy słowom nie nadawali ich oczywistego znaczenia? Nie ulega
wątpliwości, że Jezus miał początek. Ten początek miał miejsce wiele wieków
zanim On przyszedł na ziemię jako człowiek, aby umrzeć za Adama i za cały
rodzaj ludzki. Ci, którzy nas potępiają powinni przeczytać nasze pisma zanim
zaczną nas krytykować. Przeczytawszy przestaliby krytykować, o ile są uczciwi,
bo poznaliby, że nie ma podstaw do krytyki tych, którzy trzymają się Pisma
Świętego jako Boskiego Słowa.
LOGOS PRZENIESIONY Z NIEBA NA ZIEMIĘ
Jezus zanim przyszedł na świat
posiadał naturę niebiańską. Jak już wykazaliśmy, zamienił On tę naturę na
ziemską, aby Swoje ciało, Swoje człowieczeństwo mógł złożyć na okup za grzechy
całego świata. Dokonawszy tego wielkiego dzieła, Jezus otrzymał od Ojca wyniesienie
wyższe od stanowiska i natury aniżeli miał poprzednio, pomimo, że Jego
poprzednie stanowisko było drugie po samym Jehowie. Św. Paweł opisuje
stanowisko, które Jezus otrzymał przy swoim zmartwychwstaniu: "Dlatego też
Bóg nader Go wywyższył i darował Mu imię, które jest nad wszelkie imię; aby w
imieniu Jezusowem wszelkie się kolano skłaniało, tych, którzy są na niebiesiech
i tych, którzy są na ziemi i tych, którzy są pod ziemią [tych, którzy są w
grobach, lecz mają powstać aby poznać prawdę, która jest w Jezusie] a wszelki
język, aby wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca" -
Filip. 2:9-11.
Jezus, gdy był na ziemi nie był grzeszny w żadnym
znaczeniu tego słowa. Jego narodzenie z dziewicy Marii było cudowne. Jego
święte życie zostało przeniesione do ziemskich warunków. Został stworzony jako
człowiek – „święty, niewinny, niepokalany, odłączony od grzeszników", a
przez to odpowiedni, aby być wielką ofiarą za grzech, za Adama i za całe jego
potomstwo. Do czasu swego chrztu w Jordanie był On tylko człowiekiem Jezusem,
lecz pomazanie, jakie tam otrzymał uczyniło Go Pomazańcem Bożym, Chrystusem,
Mesjaszem.
STAŁ SIĘ UCZESTNIKIEM BOSKIEJ NATURY
Jezus był bogiem, istotą potężną, wyższym od Aniołów,
zanim stał się człowiekiem. Gdy się narodził jako niemowlę nie był bogiem lecz
istotą ludzką. Jako doskonały człowiek w trzydziestym roku życia również nie
był bogiem. Lecz gdy otrzymał pomazanie Duchem Świętym, mocą Bożą, Jezus stał się
Możnym, jako rezultat spłodzenia z Ducha Świętego. Od czasu Swego
zmartwychwstania jest On bogiem wspanialszym aniżeli kiedykolwiek przedtem,
"uczestnikiem Boskiej natury". Członkowie Jego Kościoła są powołani
do tej samej chwały, do uzyskania chwały swojego Pana aby byli wraz z Nim, podobni
Jemu, jako Jego Oblubienica, członkowie Jego chwalebnego ciała – 2 Tes.2:14; 1 Jana
3:2; Obj. 21: 2,9; 22:17; 1 Kor. 10:16,17; 12:12,13,27; 2 Piotra 1:4.
Nasz Pan jest wspaniałą Głową Swego Kościoła, a Głowa
i ciało muszą być uczestnikami tej samej natury w chwale. Jezus oddał swoją ludzką
naturę na śmierć, aby odkupić rodzaj ludzki. Przez część trzech dni leżał On w
grobie – nieżywy w każdym sensie ponieważ śmierć jest nieobecnością życia.
Jezus złożył Swe życie ludzkie, aby go nigdy więcej z powrotem nie otrzymać.
Ono było okupem za świat. Jezus został wzbudzony do Boskiej natury, co było
wywyższeniem, jakiego żadne Boże stworzenie nigdy wcześniej nie dostąpiło. Jego
Oblubienica jest powołana do tej samej chwalebnej natury, co jej Głowa, w której
dziedzictwie ma uczestniczyć. Jezus był wzbudzony od umarłych mocą Bożą - Rzym.
6:4; 8:11; Dz. Ap. 2:22, 24 ,32 ,33.
POMYŁKA POGLĄDU TRYNITARZY
Zauważmy od jak wielkiej pomyłki jesteśmy zachowani
przez przyjęcie biblijnego świadectwa odnośnie Pana Jezusa i przez odrzucenie
niedorzecznych absurdów Wieków Ciemnych. Jesteśmy uwolnieni od myślenia, że
nasz Bóg jest trzema osobami w jednym ciele, albo jedną osobą w trzech ciałach.
Trynitarze nie wiedzą, które z tych twierdzeń przyjąć – niektórzy przyjmują
pierwsze, inni drugie. Lecz oba są całkowicie irracjonalne: trzy nie mogą być
jednym, a jeden nie może być trzema. Jedność pomiędzy Ojcem i Synem została
wytłumaczona przez samego Pana. On modlił się, aby Jego uczniowie stali się
jednym w takim samym znaczeniu jak On i Ojciec byli jednym – z pewnością nie
aby Jego uczniowie stali się jedną osobą ale aby byli jednym w duchu, w umyśle,
w celu – tak jak byli jednym Ojciec i On (zob. Jana 17:20-23). Naśladowcy
Jezusa stają się jednym w umyśle i celu poprzez wyrzekanie się swej woli, aby
czynić wolę Bożą. A Jezus i Ojciec są jednym, ponieważ Jezus poddał Swoją wolę
pod wolę Ojca, mówiąc: "Nie Moja wola ale Twoja niech się stanie".
"Przyszedłem nie, abym czynił wolę Swoją, ale wolę Onego, który Mnie
posłał". "Oto idę, abym czynił, o Boże, wolę Twoją". To są słowa
Jezusa wypowiedziane do Ojca.
Poruszając powstanie poglądu Trynitarzy, Słownik
Religijny Abbott’a i Conant'a, na stronie 944, podaje: "Pogląd trynitarski
zaczął się uwydatniać i formować w doktrynę dopiero na początku czwartego
stulecia. Zaczęto również podejmować starania, by naukę tę pogodzić z
wierzeniem kościoła w jednego Boga.(…) Z
prób rozwiązania tego problemu zrodziła się doktryna o Trójcy.” Trójca „jest
znamienną cechą Hinduizmu, a spotyka się ją także w mitologiach perskiej,
egipskiej, rzymskiej, japońskiej i najstarszej greckiej."
Ta nauka, podobnie jak inne przyjęte przez protestantów
od papiestwa, jest zaakceptowana i w pełni poparta pomimo, że jej uczeni
wyznawcy są świadomi tego, że żaden tekst Pisma Świętego nie może być
przytoczony na jej poparcie. Co więcej, osoba, która nie przyjmuje tej
niebiblijnej doktryny jest uznana przez artykuły Związku Ewangelickiego za nieortodoksyjnego
– za heretyka. List do Żyd. 1:8 używany jest przez Trynitarzy za dowód, że
Jezus jest Jehową. Twierdzenie swoje opierają na tym, że słowo Bóg w tym
tekście przetłumaczone jest z theos,
tak samo jak w 9 wierszu, gdzie zastosowane jest do Ojca. Wydaje się, że nie
chcą zauważyć, że słowo bóg użyte w 2 Kor. 4:4, które stosuje się do szatana
przetłumaczone jest również z greckiego theos.
Theos jest stosowane do każdego potężnego,
tak samo jak Elohim z języka hebrajskiego.
Filip. 2:8 i 9 wskazuje, że obecna chwała naszego Pana
jest większa od tej, którą miał zanim stał się człowiekiem. Gdyby tak nie było,
to nie byłoby to wywyższenie. Jezus, posiadając teraz naturę Boską,
nieśmiertelną, nie może umrzeć. "Chrystus więcej nie umiera". Jak
prostym, zrozumiałym i logicznym jest świadectwo Pisma Świętego w porównaniu do
ludzkich tradycji! W jakiej mieszaninie sprzeczności i chaosu znajdują się ci,
którzy głoszą, że Jezus i Ojciec są jednym Bogiem! Takie pojęcie angażowałoby
myśl, że nasz Pan będąc na ziemi odgrywał rolę hipokryty, i że udawał, iż modlił
się do Boga, gdy Sam był tymże Bogiem. Obejmowałoby także myśl, że ponieważ
jest napisane, że Bóg nie może być kuszony, kuszenie Jezusa przez Szatana było
tylko farsą. Ojciec był zawsze nieśmiertelny więc Jezus nie mógł umrzeć. Jak więc Jezus mógłby umrzeć? Wszyscy
Apostołowie są fałszywymi świadkami w głoszeniu, że Jezus umarł i
zmartwychwstał, jeżeli On nie umarł. Jednak Pismo Święte mówi wyraźnie, że On
umarł - "wylał na śmierć duszę [Swoje istnienie] Swoją", a nie – jak
wielu twierdzi – tylko ciało – Iz. 53:12.
Kiedy Trynitarze przyznają, że Jezus naprawdę umarł wybierają
drugą wcale nie lepszą opcję wierząc jak wielu innych, że ich trzej Bogowie są
jedną osobą a kiedy Jezus umarł wszyscy trzej musieli umrzeć. Jeżeli wszystkie
trzy umarły to kto wzbudził ich do życia? Jak niemądrze to wszystko brzmi! Jeżeli
Jezus i Ojciec są jedną i tą samą istotą, to gdy Jezus umarł, Ojciec także
musiałby umrzeć. Czy mamy w ten sposób zaprzeczać temu, co podali Apostołowie,
prorocy i sam Jezus i czy mamy ignorować nasz rozum i zdrowy rozsądek, aby
tylko trzymać się błędnego dogmatu podanego nam w ciemnej, zabobonnej
przeszłości przez zdeprawowany i odstępczy kościół? Nie! "Do zakonu raczej
i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którym
nie masz żadnej zorzy" - Iz. 8:20.
ŚWIADECTWO BIBLII O DUCHU ŚW.
Następnie chcemy zbadać co Pismo Święte mówi o Duchu
Świętym? Kościoły nominalne, protestanckie tak i Katolicki, twierdzą, że Duch
Święty jest osobą, trzecią w Trójcy. Twierdzą również, że to wszystko jest
"wielką tajemnicą". Tak, naprawdę jest to tajemnica. Tajemnica jest
również cechą zamętu spowodowanego stworzonymi przez ludźmi kredami Babilonu.
Lecz dla tych, którzy udają się do Słowa Bożego i pozwalają mu mówić, wszystko
jest jasne i wyraźne. Sugerujemy by za właściwą definicję Ducha Świętego uznać
tylko taką, która odpowiada i harmonizuje wszystkie wyjątki Pisma Świętego traktujące
o tym przedmiocie. Najpierw podamy coś, co postrzegamy jako taką definicję a
potem poprosimy czytelnika aby to określenie zastosował do każdego Pisma, w
którym wyrażenie Duch Święty się pojawia, aby sprawdzić czy wszystkie teksty
będą harmonijne.
Rozumiemy, że Biblia uczy, że Duch Święty jest boską
wolą, wpływem, mocą, usposobieniem, które działają wszędzie, w różnych celach,
według Boskiego upodobania. Bóg używa swego Ducha, energię na różne sposoby,
posługując się różnymi pośrednikami i osiągając różne rezultaty. Wszystko, co
Bóg czyni przez pośredników jest to Jego dziełem – tak jakby był głównym
aktorem, ponieważ każdy pośrednik jest Jego dziełem stworzonym Jego własną mocą.
Kiedy mówimy o budowlańcu, że zbudował dom, chociaż on sam mógł nigdy nie dotknąć
żadnego narzędzia. On jednak zbudował dom używając swoich materiałów i swoich
pośredników. Stąd, gdy czytamy, że Jehowa Bóg stworzył niebo i ziemię, nie
powinniśmy przypuszczać, że to On osobiście się tym zajmował. Użył on
pośrednika: "On rzekł i stało się, rozkazał i stanęło". Jego święta moc
działała przez Jego Jednorodzonego. Duch Boży działał w dawnych czasach także
przez proroków. "Od Ducha Świętego [mocą Bożą] pędzeni będąc mówili święci
Boży ludzie". Zaimek męski jest często stosowany w Biblii Common Version w
odniesieniu do Ducha Świętego Boga, ponieważ Bóg, który jest Duchem, jest
również przedstawiony przez rodzaj męski, który świadczy o sile. Zaimek
przetłumaczony na on, kiedy mowa o
Duchu Świętym z jednakową konsekwencją może być przetłumaczone na ono, co się często zdarza (jako przykład
porównaj wersety Jana 14: 17, 26 w tłumaczeniu Diaglotta). Po więcej wyjaśnień tego
przedmiotu o Duchu Świętym, odsyłamy zainteresowanego czytelnika do piątego
tomu "Wykładów Pisma Świętego", rozdziały 8 – 11, gdzie przedmiot ten
jest wytłumaczony obszernie.
Straż 1933 str. 86-89 W.T. R-5747 a - 1915 r.
Jeden czyta z okularami
ojca na swej głowie,
I widzi rzecz tak jak to widział ojciec;
Inny czyta mając na myśli Cambella lub Scotta
I widzi dokładnie to, co oni myśleli
Inni czytają by udowodnić kredo wcześniej przyjęte
Nie rozumiejąc wiele z tego, co czytają
Każdy fragment Księgi, nad którą się pochylają
dopasowując do tego najważniejszego kształtu
Niektórzy czytają tak jak myślałem,
by nauczyć Księgę zamiast być uczonym przez nią