Następujące doktryny są przykładem tego, jak Badacze Biblii wciąż
zachowują podstawowe nauki pastora Russella w przeciwieństwie do „Świadków
Jehowy”.
Jedną
z głównych nauk pastora Russella było, że wszyscy zostaną
oświeceni znajomością Boskiej prawdy, zanim zostaną postawieni na
próbie i ostatecznie osądzeni na wieczność. Dla większości ludzi będzie
to miało miejsce po wzbudzeniu ich z martwych w czasie powszechnego
zmartwychwstania. Sąd ostateczny będzie oparty na ich postępowaniu, gdy
byli oświeceni, a nie na ich postępowaniu, gdy pozostawali w ignorancji
i niewiedzy.
Ta nauka oddzieliła badaczy Biblii od wszystkich innych grup. Teraz
dzieli ich ona także od „Świadków Jehowy”.
Pastor Russell
uczył o przyszłej próbie dla nie zbawionych zmarłych
Pastor Russell doszedł do przekonania, że będzie przyszła próba
restytucja,
ponieważ miliony umarły i nadal umierają nie słysząc o Ewangelii. W
umysłach tych, którzy usłyszeli, panuje niepewność i zamieszanie,
ponieważ dzisiejsze chrześcijaństwo jest obciążone sprzecznymi
wierzeniami i naukami.
„Świadkowie
Jehowy” nie widzą żadnej przyszłej próby dla kogokolwiek z obecnego
pokolenia, kto nie zgadza się z ich naukami, co oznacza, że wielki odsetek ludności świata ma zginąć na
zawsze w Armagedonie. Pod tym względem ich poglądy są jeszcze mniej
wspaniałomyślne niż większości istniejących kościołów. Nie widzą żadnej
nadziei nie tylko dla tych, którzy żyjąc obecnie nie aprobują ich nauk,
lecz także dla znacznej części z tych milionów, które weszły do grobu od
czasu stworzenia człowieka.
"Świadkowie Jehowy” uważają, że mieszkańcy
Sodomy, Samarii, Gomory
itp. zginęli na wieki, bez jakiejkolwiek nadziei zmartwychwstania,
podczas gdy pastor Russell wskazywał na wersety Pisma Świętego,
takie jak na przykład Ezech. 16:55, gdzie powiedziane jest, iż
wszyscy oni powrócą „do pierwszego stanu swego”. Nasz Pan u
Mat. 10:15 potwierdza tę myśl, mówiąc: „Lżej będzie ziemi
Sodomskiej i Gomorskiej w dzień sądny niżeli miastu onemu” (mówił o
Żydach). W ten sposób nasz Pan wskazał na dzień sądu dla tych ludzi,
którzy zmarli przed wiekami. I jeszcze w Dz.Ap. 17:31 powiada:
„Przeto iż postanowił dzień, w który będzie sądził wszystek świat
w sprawiedliwości”.
Pastor Russell
uczył, że Adam będzie miał możliwość zmartwychwstania
„Świadkowie Jehowy” zaprzeczają, że Adam kiedykolwiek
zmartwychwstanie, podczas gdy Pismo Święte wyraźnie oznajmia, że
Jezus Chrystus „za wszystkich śmierci skosztował” (Żyd. 2:9; 1 Tym.
2:5,6). Pastor Russell wskazał na te cytaty Pisma Świętego i wiele
innych, takie jak 1 Kor. 15:22: „Albowiem jako w Adamie
wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą”. A także
Ozeasz 13:14 mówi: „Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci
wykupię ich. O śmierci! będę śmiercią twoją; o grobie! będę skażeniem
twoim”.
Zgodnie z Pismem Świętym Pastor Russell uczył, że czas obecny
jest „dniem zbawienia” dla tych, którzy mają być Oblubienicą
Chrystusową, Maluczkim Stadkiem i że inny dzień -
dzień zbawienia - czeka na ogół ludzkości w
wieku Tysiąclecia
-
„czas
naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta
wszystkich świętych swoich proroków od wieków” (Dz.Ap. 3:21).
Pogląd ten nie zgadzał się z wyobrażeniami o zbawieniu w dniach br.
Russella. W tamtym czasie niemal wszyscy ewangeliści uczyli o
literalnych mękach piekielnych dla tych, którzy w tym życiu nie przyjęli
Chrystusa. Uważali, że grożenie piekielnym ogniem było niezbędne dla
ograniczenia zła oraz, gdyby zaszła taka potrzeba, dla doprowadzenia do
zbawienia przez strach.
Wielu
teologów od tamtego czasu poszerzyło swe pojęcie o zbawieniu także poza
teraźniejsze życie, lecz „Świadkowie Jehowy” mocno stoją na
stanowisku, że ci którzy odrzucają ich poselstwo, odrzucają
zbawienie.
W sprzeczności ze Słowem naszego Pana każdy „świadek jehowy” staje
się misjonarzem życia lub śmierci, używającym strachu przed wiecznym
zniszczeniem, wtórą śmiercią, jako ich („Świadków”) ostatecznego atutu.
Pastor Russell
uczył o nadziei dla narodu żydowskiego
Naród
żydowski to kolejna różnica między Pastorem Russellem a „Świadkami
Jehowy”. Stosują do siebie cytat z Pisma Świętego: „wyście mi
tego świadkami, mówi Pan” (Iz. 43:12) „Świadkowie
Jehowy” oświadczają, że naród żydowski od śmierci Jezusa nie odgrywa
żadnej szczególnej roli w Boskim Planie.
Pastor
Russell uczył wprost przeciwnie: że lud i naród żydowski odgrywają
wiodącą rolę w Boskim Planie dotyczącym człowieka. Dlatego w 1910
roku przemawiał do bardzo licznej publiczności żydowskiej, pocieszając
ją zgodnie z cytatem Pisma Świętego, Izaj. 40:2: „Mówcie
do serca Jeruzalemu: ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas
postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego i że wziął z
ręki Pańskiej w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje”. ...
więcej >>
Zachęcał
Żydów, aby nie przyłączali się do żadnego z istniejących dzisiaj
kościołów, lecz czekali na wypełnienie się licznych obietnic Starego
Testamentu mówiących o błogosławieniu ich jako narodu. Gdy byli jeszcze
rozrzuconym i rozproszonym narodem, (na podstawie tych obietnic)
powiedział, że zostaną ponownie zgromadzeni w Palestynie i uznani za
niezależny naród. Czas potwierdził, iż tak się stało.
Badacze Biblii nauczają,
iż nowe państwo Izrael powstało w wyniku Boskiej opatrzności i jest
zwiastunem wypełnienia się wobec tego narodu Boskich obietnic: „Albowiem
oto idą dni, mówi Pan, a przywrócę więźniów ludu swego Izraelskiego i
Judzkiego, mówi Pan, i przyprowadzę ich do ziemi, którą dałem ojcom
ich, i posiądą ją” (Jer. 30:3).
I ponownie
u Jer. 24:6,7 mówi: „I obrócę oko moje na nich ku dobremu, i
przywiodę ich do ziemi, gdzie ich pobuduję, a nie skażę, i wszczepię
ich, a nie wykorzenię. Albowiem dam im serce, aby mię poznali, żem Ja
Pan; i będą mi ludem moim, a Ja będę Bogiem ich, gdy się nawrócą do mnie
”.
Obietnica u Jer. 31:27-34:
„A jakom się starał, abym ich wykorzenił, i burzył, i kaził, i gubił,
i trapił: tak się starać będę, abym ich pobudował i rozsadził, mówi
Pan... uczynię z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe; nie
takie przymierze, jakiem uczynił z ojcami ich w on dzień, któregom ich
ujął za rękę ich, abym ich przywiódł z ziemi Egipskiej, albowiem oni
przymierze moje wzruszyli ... Ale to jest przymierze, które postanowię
... Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go ... a
oni będą ludem moim ... bo miłościw będę nieprawościom ich, a grzechów
ich nie wspomnę więcej”.
Z powyższych faktów można zauważyć, że pastor Charles T. Russell ani w
zasadach, ani w duchu nie był założycielem „Świadków Jehowy”.
