Bóg nie jest niesprawiedliwy, by zapomnieć o dziele waszym i o miłości, jaką okazaliście dla imienia jego, gdy usługiwaliście świętym i gdy usługujecie – Żyd. 6:10.

Żadne dziecko Boże nie powinno pozwalać na to, by dni obecnego czasu Żniwa, z jego cennymi sposobnościami służby i współpracy z drugimi, mijały niewykorzystane. Powinno codziennie osobiście podnosić królewski sztandar i publicznie okazywać chwałę Tego, który powołał je z ciemności do światłości, oraz pomagać i współdziałać z tymi, których Pan w Swej opatrzności umieścił na bardziej korzystnym stanowisku w pełnieniu publicznej służby.

Działalność i praca wypływająca z miłości, którą święci wykonują w celu wzajemnego rozwijania i doskonalenia się w podobieństwie do Chrystusa, powinna przede wszystkim być prowadzona dla Jego imienia, dla chwały Bożej. Taką działalność i pracę wypływającą z miłości (o chwalebna myśli!) Bóg uznaje z oceną, a Jego sprawiedliwość nie pozwala Mu o niej zapomnieć.

Równoległe cytaty: Przyp. 14:31; 22:9; 28:27; 31:20; Mat. 10:40-42; 18:5,6; Dz.Ap. 11:29; 24:17; Rzym. 12:13; 15:25,26; 2 Kor. 8; 9; 1 Tes. 1:3,6,7; 2 Tym. 1:18

Pieśni: 46, 11, 19, 45, 235, 286, 333
Wiersze brzasku: (211) Uczyniła, co mogła.
Lektura uzupełniająca: R-3152 | R-5818

Pytania: Jakie były w tym tygodniu moje doświadczenia związane z powyższym tekstem? Jak zostały przyjęte? Jakie były ich wyniki?