Lecz jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, lecz niech chwali Boga z tego powodu – 1 Piotra 4:16.

Różnego rodzaju choroby i niedogodności, na jakie się narażamy przez angażowanie się w służbę dla prawdy, są dozwolone przez naszego Ojca jako dowody naszej wierności i miłości. Gdybyśmy bowiem nie podlegali takim utrapieniom lub natychmiast byli od nich cudownie uwalniani, służba Panu nie wymagałaby od nas żadnych ofiar i nie byłaby próbą naszej gotowości znoszenia utrapień dla prawdy. Ponieważ jednak im podlegamy, wszelki ból, cierpienie, zranienie ciała lub uczuć, uśmiercenie w sensie towarzyskim lub literalnym dla sprawy prawdy staje się świadectwem Ducha, świadczącym o naszej wierności. We wszystkich tych utrapieniach powinniśmy się wielce radować, jak mówi nasz Pan i Apostoł Piotr.

Cierpienie jako chrześcijanin oznacza cierpienie z tych samych powodów, w tej samej formie, w tym samym duchu, dla tych samych celów oraz z podobnymi wynikami jak Jezus. Każdy, kto dostępuje tego wielkiego zaszczytu, nie tylko nie powinien się wstydzić, ale powinien uważać go za najwyższy przywilej i powód do radości oraz dziękczynienia, jaki istota ludzka może mieć. Daje on społeczność z Ojcem, Synem i świętymi, prowadzi do wysokiej oceny ich charakteru, wielkiego pokoju i radości w tym życiu, przygotowania się do Królestwa, a ostatecznie – do nagrody naszego powołania.

Równoległe cytaty: Mat. 5:10-12; Rzym. 8:35,36; 1 Kor. 15:31,32; 2 Kor. 1:5,9; 12:10; Gal. 2:20; 6:17; Filip. 1:29; 3:10; Żyd. 10:32-34; Jak. 1:2,12; 1 Piotra 1:6,7; 2:19-24; 4:12-14; 5:1,10

Pieśni: 134, 47, 114, 208, 302, 325, 326
Wiersze brzasku: (276) Siedzący stróże.
Lektura uzupełniająca: R-2004 | R-5778

Pytania: Jakie były w tym tygodniu doświadczenia związane z myślą tego tekstu? Jak zostały przyjęte? Jakie były wyniki?