Ale sługa Pański nie ma być kłótliwy, lecz łagodny wobec wszystkich, zdolny do nauczania, złych cierpliwie znoszący, który w cichości nauczałby tych, którzy się sprzeciwiają – 2 Tym. 2:24,25.

Niektóre jednostki spośród drogiego ludu Pańskiego znacznie osłabiły swój wpływ w prawdzie przez manifestowanie zbyt wielkiej pewności siebie w przedstawianiu innym Boskiego planu, a szczególnie ludziom uczonym. Cichość jest klejnotem wszędzie tam, gdzie występuje, a szczególnie pożądana jest jako pomoc i proca dla prawdy. Niech prawda będzie wystrzeliwana z całą swą siłą, lecz zawsze w cichości i pokorze; sugerowanie prawdy w formie pytania często okaże się najbardziej skuteczne.

Zalety wymienione w tym tekście umożliwiają słudze prawdy osiągnięcie celu swego urzędu: skuteczności w pracy dla Pana, Jego sprawy i ludu. Brak tych zalet uniemożliwia mu służbę na rzecz prawdy: zamiast pomagać, szkodzi on braciom i innym ludziom, niezależnie od tego, jak wielkie są jego naturalne talenty. Ludziom zrównoważonym nie podobają się oznaki klerykalizmu u nauczyciela religijnego, lecz chętnie reagują oni na ducha Mistrza, którego sposób i duch nauczania dobrze są wyrażone w słowach Apostoła z powyższego tekstu.

Równoległe cytaty: 1 Moj. 13:8; Przyp. 15:2; 16:13; Judy 3; Tyt. 3:2; 1 Tym. 3:2,3; 6:11; Rzym. 12:18; 14:19; 1 Kor. 4:21; 10:31,32; Filip. 2:3,14; Kol. 3:12; Jak. 1:19; 2 Tes. 3:15; 2 Tym. 2:25

Pieśni: 44, 95, 125, 145, 198, 116, 210
Wiersze brzasku: 97
Lektura uzupełniająca: R-5698

Pytania: Czy w tym tygodniu służyłem(am) drugim Słowem? W jakich okolicznościach? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?