Wy jesteście rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście opowiadali cnoty tego, który was powołał z ciemności ku cudownej swojej światłości – 1 Piotra 2:9.

Głównym celem powołania nas do światłości jest to, byśmy pozwolili jej świecić. Jeśli nie pozwalamy jej świecić, nie jesteśmy jej godni; wówczas ten skarb zostanie nam zabrany, a my zostaniemy pozostawieni w ciemności. Jeśli naprawdę otrzymaliśmy to światło i poświęciliśmy się zupełnie Bogu, zapytajmy samych siebie: Co czynię, by opowiadać cnoty Tego, który mnie powołał z ciemności? Czy wychodzę z tą wieścią do mych bliźnich bliskich i dalekich? Czy prawdziwie mogę stwierdzić, że: Dla Jezusa, dla Jezusa Co mnie kupił śmiercią Swą; Wszystkie myśli, słowa, czyny, Moje dni i me godziny?

Lud Boży jest wybierany z rodzaju ludzkiego, by mieć dział w Jego Królestwie, by być ludem odłączonym od innych i oddanym Panu, wyłączną własnością Pana. Jest on powoływany do takiego przeznaczenia, takiego wielkiego przywileju, aby przynosić Bogu chwałę przez opowiadanie słowami i czynami Jego mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy. Skoro jest to naszym powołaniem, pokazujmy Jego przymioty innym przez nasze nauki i przykład.

Równoległe cytaty: 2 Moj. 19:5,6; 5 Moj. 7:6; 10:15; Dan. 7:18,22,27; Iz. 61:6; 66:21; Zach. 6:12,13; 1 Piotra 1:2; 2:5; Efez. 1:4,5; Mat. 5:16; Jana 15:8; Tyt. 2:14; Dz.Ap. 20:28; Rzym. 8:23-25; Obj. 1:6; 5:10; 20:6; Jana 17:9

Pieśni: 225, 41, 322, 153, 216, 310, 6
Wiersze brzasku: (28) Panie, oto siebie przynoszę.
Lektura uzupełniająca: R-5460

Pytania: Jak ten tekst wpłynął na mnie w tym tygodniu? W jakich okolicznościach? Z jakimi wynikami?