Przeto mając zawsze ufność i wiedząc, że póki dobrze się czujemy w tym ciele [dopóki czujemy się w pełni zadowoleni z obecnych warunków – z nas samych i z otoczenia], jesteśmy oddaleni od Pana – 2 Kor. 5:6.

Jeśli żyjemy blisko Boga, „chodząc z Bogiem”, nie będziemy w pełni zadowoleni z obecnych osiągnięć, warunków itd., lecz będziemy czuć się jak pielgrzymi i obcy, szukający lepszego odpoczynku, lepszego domu – tego „który Bóg przygotował tym, którzy go miłują”. Jak wyjaśnia Apostoł (w. 7), jest to jednak prawdą tylko w odniesieniu do tych, którzy chodzą wiarą, a nie widzeniem. „Lecz ufamy [pełni wiary w Boga, z radością chodząc wiarą], i wolimy raczej źle czuć się w ciele [jak bezdomni, pielgrzymi i obcy na tym świecie], a dobrze czuć się z Panem”, w duchowej społeczności z Nim.

Ufność, całkowite upewnienie wiary, jest przywilejem ludu Bożego, opartym na Słowie i przysiędze wszechmądrego, sprawiedliwego, miłującego i potężnego Jehowy. Jego plan i nasze doświadczenie związane z tym planem – w tej części, która już została odsłonięta – w pełni potwierdzają Jego Słowo i przysięgę. We wszystkich okolicznościach pielgrzymowania do naszego domu możemy cieszyć się tą ufnością, ponieważ widzimy, że wszystkie rzeczy dopomagają nam ku dobremu. Dzięki temu w duchu naszych umysłów nie czujemy się oddaleni od Pana.

Równoległe cytaty: Mat. 6:25-34; 10:39; 16:26; 18:1-4; 24:38,39; Łuk. 8:14; 12:19; 14:17-24; 21:34; Jana 12:43; 15:19; 1 Kor. 7:29-31; 15:32; Filip. 3:18,19; Kol. 3:2; Jak. 4:4; 1 Piotra 1:14,24; 2:11

Pieśni: 47, 322, 7, 94, 170, 172, 4
Wiersze brzasku: (187) Na puszczy.
Lektura uzupełniająca: R-2230 b | R-2230 b

Pytania: Jakie były w tym tygodniu doświadczenia związane z tym tekstem? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich wynik?