Wiedza nadyma, ale miłość buduje – 1 Kor. 8:1.

Wszyscy, którzy usiłują przedstawiać drugim Boski plan, narażeni są na szczególne pokusy. Z tego powodu zaszczyt służenia Panu i Jego ludowi wymaga odpowiednio większej miary łask Ducha Świętego oraz wiedzy. Ktokolwiek chciałby zatem być nauczycielem drugich, rzecznikiem Pana, powinien rozwijać wszystkie różnorodne łaski Ducha Świętego, łącznie z cichością, by razem z wiedzą mogły one (połączone w miłości) budować jego samego oraz tych, którym służy.

Naturalną tendencją wiedzy jest nadymanie jej posiadacza. Taka jednostka może się bronić przed pychą przez pokorne uznanie, że wiedza, którą posiada, nie jest jej własnym wytworem, lecz darem Bożym. Naturalną tendencją miłości jest budzenie w nas odrazy, unikania i opozycji wobec zła, rozwijanie łask i niebiańskiego usposobienia, pobudzanie do poświęconego używania naszego ciała, jak również wzmacnianie, równoważenie i udoskonalanie elementów podobieństwa Chrystusowego.

Równoległe cytaty: Rzym. 11:25; 12:16; Przyp. 3:7; 26:12; Iz. 5:21; 1 Kor. 13; Jana 15:9-17; Rzym. 12:9,10; 1 Tym. 1:5; 1 Piotra 1:22; 1 Jana 4:7-21

Pieśni: 165, 166, 90, 91, 95, 198, 201
Wiersze brzasku: (148) Nie teraz, moje dziecię.
Lektura uzupełniająca: R-2218 | R-5000

Pytania: Jakie były w tym tygodniu doświadczenia związane z tym tekstem? Jak zostały przyjęte? Jakie były wyniki?