Miłujcie nieprzyjaciół waszych; błogosławcie tym, którzy was przeklinają; dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści; i módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i prześladują was – Mat. 5:44.

Oto sposób sprawdzenia rzeczywistego usposobienia swojego serca wobec nieprzyjaciół. Czy mógłbyś z radością wyświadczać im dobro i pomagać w miarę swoich możliwości, by mogli dostrzec błąd w swoim postępowaniu i przezwyciężyć go? Czy potrafisz czule modlić się za nimi, cierpliwie znosić ich słabości, ignorancję, brak postępu i starać się szlachetnym przykładem pokazać im doskonalszą drogę? Jeśli tak, to pogardzasz grzechem, a nie grzesznikiem. Powinieneś nienawidzić grzechu, lecz nigdy nie grzesznika. Miłość do bliźniego nie może ustać, dopóki nieomylny sąd Boga nie ogłosi, że grzech i grzesznik są nierozłącznie ze sobą związani.

Doskonałą miłością jest miłość do nieprzyjaciół. Nie ma też w miłości niczego trudniejszego do rozwinięcia, jak miłość do nieprzyjaciół. Ten, kto potrafi miłować, błogosławić, świadczyć dobro i modlić się za swoich nieprzyjaciół, jest naprawdę bogaty w charakterze. Jeśli utrzyma tę zaletę niezachwianą aż do końca, zapewni sobie wejście do wiecznego Królestwa, ponieważ posiadanie tej zalety jednocześnie oznacza posiadanie właściwej miłości do Boga, Jezusa, braci i rodzaju ludzkiego, co w sumie składa się na doskonałą miłość.

Równoległe cytaty: 2 Moj. 23:4,5; Przyp. 20:22; 24:29; 25:21; Łuk. 6:27,35; Rzym. 12:14,17,19,20; Mat. 5:10-12,45-47; Łuk. 23:34; Dz.Ap. 7:60; 1 Kor. 4:12,14; 1 Piotra 2:23

Pieśni: 322, 105, 134, 93, 130, 136, 25
Wiersze brzasku: (10) Opowiedz mi o Mistrzu.
Lektura uzupełniająca: R-1330 | R-2957 b

Pytania: Co ten tekst oznaczał dla mnie w tym tygodniu? Jak postępowałem(am) w jego świetle? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był skutek?