Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary – Gal. 6:10.

Chrześcijanin powinien być gotów czynić dobrze wszystkim ludziom kosztem własnego czasu i wygody, lecz dla braci powinien być gotów położyć życie. Każdego dnia powinien wyszukiwać dogodnych okazji do kładzenia życia w znaczeniu oddawania swojego czasu na głoszenie prawdy lub udzielania Pańskim braciom wszelkiej pomocy w zakładaniu zupełnej zbroi Bożej oraz ostaniu się w tym złym dniu.

Sposobności czynienia dobra nadarzają się na każdym kroku. Powinniśmy od razu je wychwytywać i wykorzystywać, tak jak górnik chwyta diament lub rubin, gdy tylko go dostrzeże. Dzieci Boże powinny rozwijać praktyczny chrystianizm, starając się czynić dobrze każdemu i wszystkim. Świadczenie dobra powinno być regulowane zdrowym rozsądkiem, który tak nami pokieruje, by szczególnie służyć braciom, lecz nie pomijać drugich, w myśl zasady wypowiedzianej przez naszego Pana: „te rzeczy należy czynić, a tamtych nie zaniedbywać”.

Równoległe cytaty: 1 Kor. 15:58; 2 Tes. 3:13; 2 Kor. 4:1; Żyd. 10:36; Kaz. 3:12; 9:10; Mat. 5:43,44; Jana 9:4; 12:35; Ps. 37:3,27; Mar. 3:4; Łuk. 6:35; 1 Tes. 5:15; 1 Tym. 6:17,18; Tyt. 2:14; 3:8

Pieśni: 309, 70, 116, 210, 267, 275, 280
Wiersze brzasku: (159) Idź, pracuj dalej.
Lektura uzupełniająca: R-5357

Pytania: Czy w tym tygodniu wykorzystywałem(am) sposobności świadczenia dobra? Komu? W jakich okolicznościach? Co stanowiło pomoc, a co przeszkodę? Jakie były wyniki?