Najmilsi, niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogień, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakby coś dziwnego na was przychodziło. Ale radujcie się z tego, że jesteście uczestnikami ucierpienia Chrystusowego, abyście się i w objawienie chwały jego z radością weselili – 1 Piotra 4:12,13.

W nieprzyjaznym świecie możemy spodziewać się jedynie urągań, jakie spotykały naszego Mistrza, gdyż sługa nie jest nad swego Pana. Świat, ciało i diabeł sprzeciwiają się obranej przez nas drodze postępowania. Toczą się w nas walki wewnętrzne, a z zewnętrz atakuje nas wiele obaw; liczne są też strzały ogniste wymierzone w sprawiedliwych. Jaka więc jest bezpieczna postawa duszy nękanej utrapieniami i dotkliwymi próbami? Czyż nie jest nią milczenie przed Bogiem, oczekiwanie i czuwanie w celu zrozumienia Jego kierownictwa, Jego woli w każdej sprawie, zanim odważamy się dotknąć spraw, z którymi często wiąże się tak wiele? Taką postawę sugeruje Psalmista mówiąc: „Zaniemówiłem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie [nawet w sprawie czynienia lub mówienia tego, co w moim pojęciu wydawało się być dobre]”.

Dzieci Boże nie powinny się dziwić, gdy przychodzą próby, ponieważ ich poświęcenie pociąga za sobą cierpienie z Chrystusem. Nie powinno to ich zniechęcać, a raczej być powodem do radości, gdyż daje to im przywilej cierpienia z Chrystusem, co uczyni przyszłą chwałę o wiele słodszą. Im większe cierpienia znosimy, tym większa będzie przyszła chwała. Niech myśl ta będzie dla nas zachętą.

Równoległe cytaty: Rzym. 6:1-11; 8:10,17; 2 Kor. 1:5; 4:10; 1 Kor. 15: 29-34; Mar. 10:35-39; Kol. 2:11,12; Gal. 2:20; 2 Tym. 2:10-12; Filip. 3:10; 1 Piotra 2:19-24; 3:14,17,18; 4:16,19; Żyd. 7:26,27; 13:10-16; 10:4-10,19; 9:13-23; 1 Piotra 2:5,9

Pieśni: 299, 114, 134, 244, 326, 259, 325
Wiersze brzasku: (162) Doskonałość przez cierpienie.
Lektura uzupełniająca: R-1937 | R-5778

Pytania: Czy w tym tygodniu cierpiałem(am) z Chrystusem? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?