Nazwą cię imieniem nowym... będziesz koroną chwały w ręce Pańskiej i koroną królewską w ręce Boga twego – Iz. 62:2,3.

Nigdy nie zapominajmy, że jesteśmy szczególnym ludem, odłączonym od ogółu nominalnych chrześcijan i świata, mającym wyższe nadzieje, cele i ambicje, uprzywilejowanym jaśniejszym zrozumieniem głębokich spraw Bożych, powołanym z poprzedniej ciemności do Jego zdumiewającej światłości. Jeśli jesteśmy tak oddzieleni od świata i chrześcijan, którzy posiadają dużą miarę światowego ducha, cóż w tym dziwnego, że wszyscy oni nie są z nami w harmonii – albo nas ignorując, albo się nam sprzeciwiając!

Słowo imię używane jest w Piśmie Świętym w znaczeniu nazwy, natury, charakteru, czci, urzędu i dzieł. Klasie Chrystusowej obiecane było nowe imię, szczególnie w znaczeniu nowej natury i urzędu. Jako taka, miała się ona stać chwalebną koroną w rękach Pana, z wieloma promieniejącymi klejnotami, odbijającymi wspaniałość Boskiej prawdy, charakteru i dzieł –w celu błogosławienia całej ludzkiej rodziny.

Równoległe cytaty: Ps. 122:6; 102:14-17; Iz. 60:1-3; Obj. 2:17; 21:2,9, 10,17,23,24; Ezech. 48:35; Jer. 11:16; 33:16; Żyd. 12:22; Gal. 4:26; Przyp. 12:4; Ps. 132:18; PnP 3:11; Obj. 19:12; 1 Tes. 2:19

Pieśni: 310, 8, 72, 152, 201, 204, 314
Wiersze brzasku: (196) Nasza błogosławiona nadzieja.
Lektura uzupełniająca: R-4913

Pytania: Jak nasza nadzieja wpływała na mnie w tym tygodniu? W jakich doświadczeniach? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie były tego wyniki?