Kiedy się obudzę, nasycę się widokiem twoim – Ps. 17:15.

Dajmy teraz wzniosły polot myślom naszym, Niech się oderwą na chwilę od życia nicości, Uchylmy dzielącą zasłonę i przyjrzyjmy się Chwale wieczności. Niech myśli dotyczące Boga, Chrystusa, godnych świętych z przeszłości i teraźniejszości, dziedzictwa Królestwa, błogości naszego przyszłego dzieła we współpracy z Chrystusem, ogromu i łaskawości Boskiego planu oraz chwały i radości naszego połączenia się z Chrystusem, po zakończeniu dzieła doczesnego życia – wypełniają nasz umysł i inspirują nasze serce. Do tych rozmyślań dodajmy także dodatkową pociechę oraz radość z osobistej łączności i społeczności z Bogiem przez modlitwę, studiowanie Słowa, a także wspólne zgromadzanie się w celu oddawania czci i chwały.

Rozumiemy, że widok Boga to Jego charakter, natura i panowanie. Bóg wystawił je nam jako cel do osiągnięcia. Zmienne koleje doświadczeń, przygotowujące do ich pozyskania, uniemożliwiają nam zadowalanie się obecnym stanem, chociaż jesteśmy z nim pogodzeni. Tęsknoty wiernych zostaną tak zupełnie zaspokojone w zmartwychwstaniu, że pełna satysfakcja ze swego losu na zawsze będzie ich błogosławionym doświadczeniem; perspektywa ta pobudza do dalszej wierności.

Równoległe cytaty: 1 Jana 3:2; Ps. 4:7; 1 Moj. 17:1; Łuk. 1:6; 2 Kor. 3:18; 5:1-8; Ijoba 19:26,27; Iz. 61:10; Mat. 5:8; 1 Kor. 13:12; Obj. 22:4; 1 Kor. 15:23,41-48; 1 Tes. 4:13-17

Pieśni: 105, 21, 32, 53, 92, 133, 201
Wiersze brzasku: (217) Zmartwychwstanie.
Lektura uzupełniająca: R-1884 b | R-5578

Pytania: Czym była dla mnie w tym tygodniu nadzieja zmartwychwstania? Jak na mnie wpłynęła? Jakie były wyniki jej posiadania?