Jeśli nie będziecie jedli ciała Syna człowieczego i pili krwi jego, nie macie żywota w sobie – Jana 6:53.

Chętnie, drogi Panie, spożywamy (przyswajamy dla swoich potrzeb) zasługę Twojej czystej natury ofiarowanej za nas – dla naszego usprawiedliwienia. Chętnie też będziemy uczestniczyć z Tobą w kielichu cierpień – świadomi, że cierpienie z Tobą jest błogim przywilejem, by w słusznym czasie także z Tobą panować; być z Tobą umarłymi, by w przyszłości wiecznie z Tobą żyć, być takimi jak Ty oraz dzielić z Tobą miłość i chwałę jako Twoja Oblubienica. Obyśmy byli wierni nie tylko w praktykowaniu symbolu, ale także rzeczywistości. Błogosławiony Panie, słuchamy Twego Słowa, mówiącego: „Kielich, który Ja piję, pić będziecie; i chrztem, którym jestem chrzczony, ochrzczeni będziecie”. Panie, sami z siebie nie jesteśmy w stanie złożyć takiej ofiary, lecz łaska Twoja nam wystarcza, ponieważ jesteśmy całkowicie Twoi, teraz i na zawsze.

Jedzenie ciała Syna Człowieczego między innymi oznacza przyswajanie sobie przez wiarę Jego doskonałej ludzkiej natury, a picie Jego krwi między innymi oznacza przyswajanie sobie przez wiarę Jego doskonałego życia. W ten sposób przyswajamy sobie od Chrystusa dokładną równowartość długu obciążającego nas na skutek grzechu Adamowego. Ta przyswajana doskonała ludzka natura i życie sprawiają, że jesteśmy uznani za doskonałych i posiadających doskonałe życie. Bez tego przyswajania jesteśmy martwi w Adamie i nie możemy mieć życia, lecz dzięki niemu mamy życie. Jedzenie Jego ciała i picie Jego krwi, szczególnie to ostatnie, między innymi oznacza także współudział Kościoła w Jego ofiarniczej śmierci.

Równoległe cytaty: Mat. 26:26-28; 1 Kor. 11:23-29; Jana 6:47-58; 1 Kor. 10:16; Rzym. 6:3-10; 8:10; 1 Kor. 15:29-34; Kol. 1:24; 2 Tym. 2:10-12; Żyd. 13:13-16

Pieśni: 325, 123, 277, 135, 259, 132, 299
Wiersze brzasku: (47) Aż On przyjdzie.
Lektura uzupełniająca: R-2436 | R-5342

Pytania: Czy w tym tygodniu jadłem(am) Jego ciało i piłem(am) Jego krew? Jak? Dlaczego? Z jakimi wynikami?