Końcem przykazania jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego i z wiary nieobłudnej – 1 Tym. 1:5.

Powinniśmy mieć pełną świadomość tego, że ostatecznym celem wszelkich Boskich działań wobec nas i z nami oraz zasadniczym znaczeniem wszystkich Boskich obietnic nam uczynionych jest rozwój miłości, która jest podobieństwem do Boga, ponieważ Bóg jest miłością. By ta miłość rozwinęła się w nas w znaczeniu i w stopniu zamierzonym przez Pana, musi pochodzić z czystego serca, będącego w zupełnej zgodzie z Panem i Jego prawem miłości oraz w całkowitej niezgodzie z przeciwnikiem i jego prawem samolubstwa.

Piękne przymioty dojrzałego chrześcijańskiego charakteru, podobnie jak przymioty Boskiego charakteru, to mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc. Chociaż wszystkie te cechy nawzajem się podtrzymują, najjaśniej między nimi świeci miłość. Celem pozostałych trzech jest jej rozwinięcie, a ostatecznym celem rozwinięcia charakteru jest dominacja Boskiej miłości w harmonii z mądrością, sprawiedliwością i mocą, podtrzymywanej przez te zalety oraz z nich wypływającej.

Równoległe cytaty: Mat. 7:12; Rzym. 13:8-10; Jana 13:35; Efez. 1:4; Gal. 5:14; Kol. 3:14; 1 Kor. 13; Jak. 2:8; 1 Jana 3:18,19; 1 Piotra 1:22; 3:8; 4:8; Żyd. 9:14; Dz.Ap. 15:8,9; 1 Kor. 6:11; Tyt. 3:5; Filip. 2:13

Pieśni: 201, 165, 105, 125, 154, 130, 1
Wiersze brzasku: (69) Alchemia miłości.
Lektura uzupełniająca: R-2733 | R-5755

Pytania: Co ten tekst dla mnie uczynił? Jak? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jakie okoliczności temu towarzyszyły? Jakie były wyniki?