Chodźmy... nie w biesiadach [awanturach] i w pijaństwach – Rzym. 13:13.

Niektórzy są upojeni żądzą posiadania pieniędzy i bogactw, inni żądzą interesów, jeszcze inni ubioru albo zamiłowaniem do muzyki i sztuki. Lud Pana dostrzegł jednak przebłysk nowego dnia i wielkiego dzieła Boga, które w „owym dniu” zostanie dokonane. Sercem powinniśmy więc tak zaangażować się w dzieło Boże, aby sprawy uznawane za właściwe i słuszne dla ludzi światowych –ponieważ oni nie są przebudzeni, jak my jesteśmy, i nie widzą przyszłości, jak my ją widzimy – były obce naszym wyobrażeniom i postępowaniu.

Jeśli chrześcijanin nie będzie zwracał uwagi na swoje postępowanie, zostanie odurzony błędem, grzechem, samolubstwem i światowością. Takie odurzenie nieuchronnie poprowadzi go do duchowego awanturnictwa, w trakcie którego zapomni o wszelkim prawie i porządku, a w duchowym życiu i zdrowiu osób znajdujących się na jego drodze będzie stosować przemoc. Końcem takiego postępowania często jest zniszczenie, a silne ramię Boskiego prawa musi położyć kres temu awanturnictwu we wtórej śmierci.

Równoległe cytaty: Przyp. 23:20; Łuk. 21:34; 1 Piotra 4:3; Rzym. 8:29; 1 Kor. 6:9; 1 Piotra 2:11,21,22; Gal. 5:16-26; 6:18; Efez. 5:5,11,14,16; Kol. 3:8-10,12

Pieśni: 130, 315, 71, 78, 83, 136, 1
Wiersze brzasku: (38) Wąska droga.
Lektura uzupełniająca: R-3179 b | R-5338

Pytania: Jakie były doświadczenia tego tygodnia związane z tym tekstem? Jak zostały przyjęte? Jaki był ich rezultat?