Uniżajcie się tedy pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył w stosownym czasie – 1 Piotra 5:6.

Naprawdę niełatwo jest kroczyć ścieżką pokory, ustawicznie kontrolować ludzkie aspiracje i trzymać ofiarę na ołtarzu aż do zupełnego strawienia. W ten sposób, jako chrześcijanie, mamy jednak wypracowywać swoje zbawienie: z bojaźnią i ze drżeniem. W przeciwnym bowiem razie nie będziemy godni otrzymania nagrody, którą Bóg obiecał wiernym zwycięzcom, postępującym ściśle śladami błogosławionego Poprzednika, o cichym i pokornym sercu. Dopiero wtedy, gdy staniemy się tak pokornymi i wiernymi, Pan uczyni nas naczyniami wybranymi do zanoszenia Jego imienia drugim. Gdy wyzbędziemy się siebie, On będzie mógł napełnić nas Swoim Duchem i prawdą, a my będziemy mogli kroczyć naprzód silni w Panu zastępów i w sile Jego mocy, odważnie pełniąc służbę żołnierzy krzyża.

Chrystus jest potężną ręką Boga, pod którą się znajdujemy. Uniżać się pod Nim znaczy wyzbyć się uznania dla samego siebie, czy to z powodu naszych walorów fizycznych, umysłowych, moralnych czy religijnych, a utrzymywać taką ocenę siebie samych, jaką można uzasadnić Duchem, Słowem i opatrznością Boga. Każdy, kto pośród różnych sytuacji życiowych tak się uniża pod zwierzchnictwem Chrystusa, zostanie we właściwym czasie wywyższony przez Boga pod Chrystusem.

Równoległe cytaty: Jak. 1:9,10; 4:6; Iz. 57:15; 66:2; Ijoba 22:29; Przyp. 15:33; 29:23; Dan. 4:37; Łuk. 1:52; 10:21; 14:10,11; 18:14; 1 Piotra 5:3-5; Mat. 5:3; 11:29; 18:2-4; 20:26,27; 23:12; Rzym. 12:3,10,16; 1 Kor. 13:4; 2 Kor. 12:5-12; Efez. 4:2; 5:21; Filip. 2:3-11

Pieśni: 95, 21, 6, 1, 58, 105, 216
Wiersze brzasku: (42) Właściwa była droga.
Lektura uzupełniająca: R-1486 | R-5185

Pytania: Jakie były doświadczenia tego tygodnia związane z powyższym tekstem? Jak zostały przyjęte? Co mi w tym pomagało lub przeszkadzało? Jaki był ich wynik?